นักเรียนโรงเรียนจีนซิงหัวแม่สลองฝึกแปลกลอนจีน- 《聲聲慢·尋尋覓覓》​​​李清照

(ที่เจอมามีการแปลหลายเวอร์ชั่น หลายระดับ จากท่านผู้รู้น่ะครับ)

พยายามลองแปลดู

《聲聲慢·尋尋覓覓》​​​李清照《โคลงร้อยกรองเซิงเซิงม่าน อ้างว้างหวาดหวั่น 》 หลี่ชิงจ้าว

尋尋覓覓，冷冷清清，淒淒慘慘戚戚。 เสาะหาด้วยความยากลำบาก กลับพบเห็นแต่ความเงียบเหงา จะไม่ให้รันทดสลดอาดูรได้อย่างไร


乍暖還寒時候，最難將息。 ยิ่งยามเมื่ออากาศเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว ยากที่จะพักผ่อนบำรุงรักษา三杯兩盞淡酒，怎敵他晚來風急!ดื่มสุราจางสองสามจอก ใหนเลยจะต้านความเยือกเย็นของลมหนาวตอนกลางคืนได้雁過也，正傷心，卻是舊時相識。 ฝูงห่านป่าบินผ่านเบื้องหน้าไป ยิ่งทำให้เราเสียใจ เพราะห่านป่าเหล่านั่นต่างก็เป็นผู้ที่รู้จักกันแต่เก่าก่อน滿地黃花堆積，憔悴損，如今有誰堪摘?ในสวนดอกเบญจมาศทับถมทั่วพื้น เหี่ยวเฉาดูไม่ได้ แล้วตอนนี้จะมีใครเด็ดเก็บเล่า?守著窗兒，獨自怎生得黑เฝ้าอยู่ที่หน้าต่างอย่างเงียบเหงาทั้งวัน คนเดียวเดี่ยวโดดจะทนทามาณถึงยามคํ่าได้อย่างไร梧桐更兼細雨，到黃昏，點點滴滴。 ฝนตกปรอยๆหยดลงบนใบพาราซอลจีน ถึงยามพลบค่ำ ก็ยังหยาดหยดไม่ยั้ง這次第，怎一個愁字了得สถานะอารมณ์แบบนี้ จะใช้คำว่า“ทุกข์ระทม”คำเดียวเอ่ยได้หมดสิ้นอย่างไร?


《声声慢·寻寻觅觅》​​​李清照 โคลงร้อยกรองเซิงเซิงม่าน
寻寻觅觅，冷冷清清，凄凄惨惨戚戚。(苦苦地寻寻觅觅，却只见冷冷清清，怎不让人凄惨悲戚。)เสาะหาด้วยความยากลำบาก กลับพบเห็นแต่ความเงียบเหงา จะไม่ให้รันทดสลดอาดูรได้อย่างไร

乍暖还寒时候，最难将息。(乍暖还寒的时节，最难保养休息。) ยิ่งยามอากาศเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว ยากที่จะพักผ่อนบำรุงรักษา
三杯两盏淡酒，怎敌他晚来风急!(喝三杯两杯淡酒，怎么能抵得住早晨的寒风急袭?)ดื่มสุราจางสองสามจอก จะสามารถต้่านการจู่โจมของลมหนาวตอนรเช้าได้อย่างไร
雁过也，正伤心，却是旧时相识。(一行大雁从眼前飞过，更让人伤心，因为都是旧日的相识。)ฝูงห่านป่าใหญ่บินผ่านเบื้องหน้าไป ยิ่งทำให้เราเสียใจ  เพราะนั่นต่างก็เป็นผู้ที่รู้จักกันแต่เก่าก่อน

满地黄花堆积，憔悴损，如今有谁堪摘?(园中菊花堆积满地，都已经憔悴不堪，如今还有谁来采摘?)ในสวนดอกเบญจมาศทับถมทั่วพื้น เหี่ยวเฉาดูไม่ได้
守着窗儿，独自怎生得黑!(冷清清地守着窗子，独自一个人怎么熬到天黑?)
เฝ้าอยู่ที่หน้าต่างอย่างเงียบเหงา คนเดียวเดี่ยวโดดจะทนทามาณถึงยามคํ่าได้อย่างไร

梧桐更兼细雨，到黄昏，点点滴滴。(梧桐叶上细雨淋漓，到黄昏时分，还是点点滴滴。)ฝนตกปรอยๆหยดลงบนใบพาราซอลจีน ถึงยามพลบค่ำ ก็ยังหยาดหยดไม่ยั้ง
这次第，怎一个愁字了得!(这般情景，怎么能用一个“愁”字了结!这种种况味，一个“愁”字怎么能说尽!)สถานการณ์แบบนี้ จะใช้คำว่า“ทุกข์ระทม”คำเดียวเอ่ยได้หมดสิ้นอย่างไร

【翻譯一】我獨處陋室若有所失地東尋西覓，但過去的一切都在動亂中失去了，永遠都尋不見、覓不回了;眼前只有冷冷清清的環境(空房內別無長物，室外是萬木蕭條的秋景);這種環境又引起內心的感傷，於是淒涼、慘痛、悲戚之情一齊湧來，令人痛徹肺腑，難以忍受了。特別是秋季驟熱或驟冷的時候，最難以保養將息了。飲進愁腸的幾杯薄酒，根本不能抵禦晚上的冷風寒意。望天空，但見一行行雁字掠過，回想起過去在寄給丈夫趙明誠的詞中，曾設想雁足傳書，互通音信，但如今丈夫已死，書信無人可寄，故見北雁南來，聯想起詞中的話，雁已是老相識了，更感到傷心。地上到處是零落的黃花，憔悴枯損，如今有誰能與我共摘(一說，有什麼可採摘的)啊!整天守著窗子邊，孤孤單單的，怎麼容易挨到天黑啊!到黃昏時，又下起了綿綿細雨，一點點，一滴滴灑落在梧桐葉上，發出令人心碎的聲音。這種種況味，一個“愁”字怎麼能說盡!　　【翻譯二】苦苦地尋尋覓覓，卻只見冷冷清清，怎不讓人淒慘悲戚。乍暖還寒的時節，最難保養休息。喝三杯兩杯淡酒，怎麼能抵得住早晨的寒風急襲?一行大雁從眼前飛過，更讓人傷心，因為都是舊日的相識。園中菊花堆積滿地，都已經憔悴不堪，如今還有誰來採摘?冷清清地守著窗子，獨自一個人怎麼熬到天黑?梧桐葉上細雨淋漓，到黃昏時分，還是點點滴滴。這般情景，怎麼能用一個“愁”字了結!